Brabants dialect

Een dialect is een taal en daarmee een drager van lokale of regionale cultuur. Daarom werd of wordt er in Noord-Brabant ook in het dialect gezongen of geschreven. Als deel van het Brabantse erfgoed is het onderwerp van documentatie en onderzoek, zoals onder meer te zien is aan de vele dialectwoordenboeken in Noord-Brabant.   

Een dialect is op de eerste plaats een taalvariëteit van een bepaalde plaats of streek. Daarnaast staat een dialect in verhouding tot de algemene (nationale) taal, het Nederlands. Dialect wordt in onze samenleving als informele omgangstaal gebruikt; voor formele situaties en als schrijftaal gebruiken we daarnaast de algemene taal.

Iedere stad en ieder dorp kent een andere verschijningsvorm, het eigen lokale dialect. Er zijn honderden Brabantse dialecten maar je kunt ze ook samennemen en van 'het Brabants dialect' spreken. De dialecten van Noord-Brabant verschillen onderling en daarbij verschillen ze niet allemaal evenveel van elkaar. Sommige dialecten lijken veel op hun buurdialecten en andere doen dat weer niet. Zodoende kun je dialecten in groepen onderverdelen en dialectgebieden met dialectgrenzen bepalen.

In de laatste decennia zijn dialecten veel van hun oorspronkelijke woordenschat en grammatica kwijtgeraakt omdat ze sterk beïnvloed worden door het Nederlands. Dat komt vooral doordat steeds minder kinderen in het dialect worden opgevoed; dialect verliest met andere woorden zijn positie van moedertaal aan het Nederlands.

Daarom kun je het Brabants zien als koepelterm voor lokale dialecten, Nederlands met Brabantse kenmerken zoals een regionaal accent, en alle variëteiten die daar tussenin zitten en met de provincie Noord-Brabant geassocieerd worden. Het Brabants is een van de vele streektalen van Nederland en het verdient onze aandacht vanwege de rol van taal in onze cultuur, identiteit en samenleving.