"’t Moet mar wir ‘ne keer gezêej zèn. Iets ôover dialect wè vur veul volwassenen niemer wordt begrêepen mar zelfs vur ’n klèèn kèènd al duidelijk ies. Deze mergen nog gevraogd aon ’n Osse Schôolklas:
Iemand uit Ruslaand sprikt Russisch.
En wè sprikt iemand uit Oss? Ossisch was het terechte antwoord.
Wè ofdè dè dan ok maag zèèn? Logisch ies ’t schenbaor wel! Uit welke woorden dè Ossisch dan zal bestaon ies nie zo rillevaant mar wel det van dichtbij moet klinke en dè zullie er d’r èège dur ongesprôoken vuulen.
Dè ’t Ossisch dan unnen hillen aandere woordenschat goi oplêeveren as ’t Berkel Enschots leej vur de haand. Detter woorden verdwèènen en verschèènen zal per plaots ok verschillen. Mar de tongval en de tôôn, ’t gemak waormee ’t gezeej wordt en de goeie mêênselijke bedoeling, ge heurt erbij, we begrèèpen mekaor, daor gaoget ôover.
Gin aander dialect mee zoveul woorden vur los zaand as ’t Lons van Lôon op Zaand. En dès schon, daor gaoget om. Kanne praote meej elkaor over de dingen die oew ’t miste aongaon.
Want taol ies lucht. En lucht ies lèeve."