Collectie-item
Laurentiuskerk
Instelling/bron: Heemkundekring 'Land van Ravenstein'
De voormalige Nederlands Hervormde Laurentiuskerk aan de Maasdijk 79 dateert uit de 12e of 13e eeuw (Romaans), de toren uit de 2e helft van de 15e eeuw. Het koor en een uitbouw aan de dijkzijde zijn gesloopt. Het gebouw is grotendeels uit tufsteen en baksteen opgetrokken. Voor de ingang ligt de grafsteen van Henri Singendonck. Het geheel was in de loop der eeuwen (vooral de 20e eeuw) vervallen tot een ruine en werd pas in 1971 gerestaureert. De torenspits werd naar oude gegevens herbouwd, de muren opnieuw opgemetseld, de dichtgemetselde ramen weer opengebroken, de traptoren hersteld en het schip kreeg ook weer een dak. In de tussentijd werd de kerk gebouwd als garage. Singendonck, de heer van Dieden, verlangde in 1730 dat Dieden haar eigen pastoor zou hebben, maar omdat de kerk door Hervormden in bezit werd gehouden had hij 'de beleefde welwillendheid om een locaal in zijn kasteel af te staan, waarin godsdienstoefeningen voor de parochianen en ook voor de katholieken van Appeltern konden worden gehouden.' De laatste predikant was, vanaf 1841, J. Hanewinckel, de zoon van de beroemde en beruchte Ravensteinse predikant Stephanus Hanewinckel. In 1877 is Dieden als zelfstandige kerkgemeente opgeheven en de weinige Hervormden moesten voortaan in Ravenstein naar de kerk. Tot 1890 blijft de kerk nog wel in gebruik, zij het alleen voor bijzondere doeleinden. Het restant van de kerk is dan al zo slecht, dat definitief tot sluiting wordt overgegaan. Van het interieur is weinig bewaard gebleven. Een paar beelden werden geplaatst in de H. Willibrorduskerk van Demen. In 1924 blijkt er nog een preekstoel, de bijbels, een voorgangersgestoelte en een oud clavercimbal aanwezig te zijn. In 1929 wordt overgegaan tot conservatie. Na de restauratie door de gemeente Ravenstein in 1971 werd het pand in 1987 verhuurd aan een beeldend kunstenaar. Detail van een zogenaamde meerluik ansichtkaart.