De levensduur van de Maycrete woningen werd geschat op hooguit een jaar of tien. Her en der staan in Brabant nog altijd enkele van de noodwoningen overeind, waarmee men in de magere jaren na de Tweede Wereldoorlog het tekort aan woonruimte te lijf ging. Sterker nog, in Breda zijn een paar ervan op de gemeentelijke monumentenlijst geplaatst als een gedenkteken voor de periode van wederopbouw.
De naam van de woningen was een samentrekking van de naam van de architect, de Amerikaan Bernhard Maybeck (1862-1957), en het materiaal waaruit ze bestonden, beton ofwel concrete. In Brabant werden er enkele honderden gebouwd, behalve in Breda onder meer in Oss, Waalwijk, Eindhoven, Tilburg en Den Bosch. Wat ze misten aan comfort werd goedgemaakt door de lage huur en de vaak ruime ligging. Geen wonder daarom dat sloopplannen van woningbouwverenigingen steevast verzet opriepen.
Bronnen
Van Oudheusden, J., Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014.
Dit artikel is een bewerking van een tekst uit J. van Oudheusden, Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014, 255.