Kerstin is geïnterviewd naar aanleiding van het project Senioren in Brabant. Dit project gaat over over senioren die (recentelijk) in een zorgcentrum wonen. Vaak hebben zij, toen zij gingen verhuizen, afstand moeten doen van een groot deel van hun inboedel. Kerstin deelt haar herinneringen aan haar oma:
"Ik zag in de vitrine dat zwarte handtasje liggen, met het flesje au de cologne, en ik dacht: dat is mijn oma! Zij had ook zo’n tasje. Als het onweerde moesten wij kinderen het bed uitkomen en op de bank gaan zitten. Zij trok alle stekkers uit het stopcontact en kwam dan ook op de bank zitten, met het tasje op haar schoot: ik zie haar nóg zitten. Zo wachtte ze tot het onweer voorbij was. Daarna mochten we pas weer naar bed. Ik weet niet eens wat ze in het tasje bewaarde. Een geurtje, weet ik, en haar portemonnee. En verder gewoon dingen die zij belangrijk vond, die ze mee wilde nemen als de bliksem mocht inslaan. Nadat ze overleden is heb ik wel in het tasje gekeken, maar ik kan me echt niet meer herinneren wat er nou in zat!"
Deze getuigenis is onderdeel van het project Senioren in Brabant en hoort bij het thema Levensloop.