De Olympische wraak van Leontien van Moorsel

Leontien van Moorsel 1

Leontien van Moorsel op weg naar de zege tijdens het WK Wielrennen van 1991. (Foto: Brian Townsley, 1991, Wikimedia Commons)

Wielrenster Leontien van Moorsel worstelt lang met een eetstoornis, maar is deze uiteindelijk de baas en slaat in 2000 vervolgens genadeloos toe op de Olympische Spelen van Sydney. ‘Tinus’ wint er maar liefst drie gouden en een zilveren medaille.

47 kilo

Geboren op 22 maart 1970 in Boekel is Leontien van Moorsel een uitzonderlijk getalenteerde wielrenster die echter aan het begin van haar carrière vooral met zichzelf worstelt. Haar fanatisme leidt tot een eetstoornis, waardoor ze zich langzaam kapot fietst. Op haar dieptepunt weegt ze slechts 47 kilo. Het duurt lang voordat Van Moorsel, die na haar carrière een zorghuis opricht voor jonge mensen met anorexia, haar eetstoornis de baas is. Maar dan groeit ze vanaf de jaren negentig ook uit tot een van de beste wielrensters van de wereld. Ze wint onder meer tweemaal de Tour de France voor vrouwen en heeft jarenlang het werelduurrecord in bezit.

 

Olympische revanche

Als Van Moorsel in 2000 aan de Spelen van Sydney meedoet, heeft ze een duidelijk doel voor ogen: Olympisch eremetaal. Dit is namelijk het enige wat nog ontbreekt in haar uitpuilende prijzenkast en wat bij de vorige Spelen in Barcelona nog faliekant misging. Toen kaapte rivale Monique Knol (1964) het brons voor haar neus weg.

Vier jaar later is de wraak van ‘Tinus’ groots: maar liefst driemaal goud en eenmaal zilver pakt ze in Sydney bij het weg- en baanwielrennen. Uitgedrukt in eremetaal levert alleen Fanny Blankers-Koen een grotere Nederlandse prestatie op de Zomerspelen door viermaal goud te behalen in Londen. Maar daarna volgt dus de prestatie van Van Moorsel, overigens samen met die van zwemsters Inge de Bruijn (1973) en Rie Mastenbroek (1919). Alle drie behaalden ze drie gouden en één zilveren medaille op een enkele Zomerspelen.

Leontien van Moorsel 2

Leontien van Moorsel in actie als koersdirecteur tijdens de Amstel Gold Race voor vrouwen in 2018. (Foto: Hoebele, 2018, Wikimedia Commons)

Koppijn

Vier jaar later behaalt Van Moorsel in Athene nogmaals een bronzen medaille bij de achtervolging op de baan en een gouden medaille bij de wegtijdrit. Tijdens dit laatste onderdeel krijgt ze na tien kilometer last van een hardnekkige hoofdpijn, waardoor de onzekerheid toeslaat. Achteraf zegt Van Moorsel hierover dat ze dacht dat haar hoofd zou knappen. Tekenend voor haar is echter dat ze door de pijngrens heen blijft trappen en daarmee het goud wint. Gerekend volgens de regels van het medailleklassement is Van Moorsel na Inge de Bruijn Nederlands meest succesvolle Olympiër op de Zomerspelen. 

 

Bronnen

“Leontien van Moorsel”, op: Eetproblemenindesport.nl (stand op 6 juni 2020).

“Leontien van Moorsel”, op: Nocsnf.nl (stand op 5 juni 2020).

“Leontien van Moorsel”, op: Wikipedia.org (stand op 5 juni 2020).

“Olympische Spelen / Leontien en Pieter zorgen voor een gouden dag”, Trouw, 29 juni 2004 (stand op 5 juni 2020).