Op jonge leeftijd is Pierre IJpelaar bakkersleerling/-knecht en slager van beroep. Hij woont enige tijd in Sittard, Nijmegen, Breda, Eindhoven en (na het overlijden van zijn vader, alleen met zijn moeder) in Gilze-Rijen. Pierre woont ook nog kort in Amsterdam en vestigt zich na terugkomst in Tilburg op het adres Spoorlaan 10.
Pierre moet rusteloos zijn gebleven, want in het bevolkingsregister wordt genoteerd dat hij in april 1938 vertrekt met onbekende bestemming (VOW = vertrokken onbekend waarheen). In augustus komt hij in Spanje aan. In oktober 1938 wordt Pierre genoemd in een in het Frans gestelde beoordeling van de Internationale Brigades. De ‘handelsreiziger’ Pierre IJpelaar zou al sinds 1935 lid zijn van een communistische partij. In Spanje werkt hij echter in een ziekenhuis. Met interesse volgt Pierre het nieuws, en op een goede manier mengt hij zich in discussies over politiek. Kortom een “gedisciplineerde activist” met een uitstekende moraal.
Na zijn terugkeer in Nederland woont Pierre bijna 30 jaar lang in Rotterdam. In 1942 trouwt hij daar met de zeven jaar jongere Catharina Bakker, er worden (in 1943 en 1947) twee zoons geboren.
We weten dat IJpelaar in maart 1951 weer tot Nederlander wordt genaturaliseerd. In de memorie van toelichting bij dit besluit lezen we dat Pierre in Spanje gewond is geraakt. Waarschijnlijk is dit de reden van zijn vroegtijdige vertrek. Zijn “Nederlandse gezindheid” wordt echter niet in twijfel getrokken en men besluit dan ook om IJpelaar kosteloos zijn nationaliteit terug te geven. Hij verdient immers ook keurig zijn brood als kok.
Het huwelijk van Pierre en Catharina eindigt door een scheiding in februari 1959. Nog datzelfde jaar trouwt Pierre een tweede keer, ditmaal met Johanna Wilhelmina Holewijn met wie hij een aantal jaren later in Amsterdam gaat wonen. In oktober 1980 overlijdt hij aldaar op 73-jarige leeftijd.
Bronnen
Archief Internationale Brigaden, Moskou, RGASPI F.545-Op.6-D.36-L.136.
Archief Internationale Brigaden, Moskou, RGASPI F.545-Op.6-D.403-L.29.