Uitzicht
Al op de eerste dag van Market Garden landen er parachutisten van de Amerikaanse Airborne Division in de buurt van Reek, rond Grave, Velp en Overasselt. Hun eerste doel is het veroveren van de Graafse Maasbrug, de tegenwoordige John S. Thompsonbrug, op de Duitsers. Dit schouwspel wil Wim maar al te graag zien en samen met zijn vader en twee broers fietst hij naar het wachthuis aan de Oude Maasdijk in Reek. Daar zullen ze een mooi uitzicht hebben over de uiterwaarden richting Velp en Grave en misschien zien ze daar dan ook wel gevechten! Maar zodra ze hun hoofd boven de dijk uitsteken, ratelt er een mitrailleur. Gelukkig raakt er niemand van de familie Boeijen gewond. Het zal niet de laatste keer zijn dat Wim aan de dood ontsnapt.
Wim Boeijen, vijftien jaar. (Foto: 1944, Privébezit Wim Boeijen)
Uitzicht
Al op de eerste dag van Market Garden landen er parachutisten van de Amerikaanse Airborne Division in de buurt van Reek, rond Grave, Velp en Overasselt. Hun eerste doel is het veroveren van de Graafse Maasbrug, de tegenwoordige John S. Thompsonbrug, op de Duitsers. Dit schouwspel wil Wim maar al te graag zien, en samen met zijn vader en twee broers fietst hij naar het wachthuis aan de Maasdijk in Reek. Daar zullen ze een mooi uitzicht hebben over de uiterwaarden richting Velp en Grave en misschien zien ze daar dan ook wel gevechten! Maar zodra ze hun hoofd boven de dijk uitsteken ratelt er een mitrailleur. Gelukkig raakt er niemand van de familie Boeijen gewond. Het zal niet de laatste keer zijn dat Wim aan de dood ontsnapt.
Mijnenveld
De nieuwsgierigheid van Wim naar de geallieerde troepen is de volgende dag nog niet gestild. Met een aantal dorpsgenoten trekt hij daarom naar Grave. Bij Velp ziet hij Amerikanen Player-sigaretten uitdelen. Die wil hij maar al te graag hebben! Bij de Tol loopt hij samen met een vriend recht op zijn doel af, maar daardoor ook recht een mijnenveld in. Onder de Amerikanen ontstaat grote paniek. "Jesus Christ", schreeuwt een van hen, "mines, mines!" De eiken takken die moeten dienen als camouflage heeft Wim niet op die manier opgevat. Het loopt goed af, voor de tweede keer.
De volgende dag op 19 september, trekt een grote stoet soldaten en legervoertuigen via Zeeland en Reek naar Grave. Ondanks de risico’s bij luchtgevechten trekken vele streekgenoten naar de Kleine Elft in Reek om de stoet te aanschouwen, onder wie uiteraard ook Wim. Gevaren zien ze niet.
De Kleine Elft. (Bron: z.j., Privébezit Wim Boeijen)
De doelen van Market Garden werden uiteindelijk niet gehaald, al zorgde de operatie enkele dagen voor opschudding bij Wim en zijn streekgenoten. Aan deze roerige tijd herinnert het monument van de beschermengel dat nu in Reek te vinden is, gemaakt door de Gemertse kunstenaar Johan Claasen. Later voelde de bijna-doodervaring van Wim voor hem nog steeds onwerkelijk, alsof het niet echt gebeurd was. Hij heeft God vele malen bedankt, omdat Wim van mening was dat Hij voor dat engeltje op de schouder had gezorgd.
Bronnen
Boeijen, W., “De Beschermengel”, in: Landerd in Oorlog en Vrede.
“Landerd, De Kleine Elft”, in: Landerd in Oorlog en Vrede, 5 september 2011.