In al hun nietigheid vertellen deze doosjes een bijzonder verhaal. Er is van bekend dat ze dienden als bescherming van een zegel dat was afgedrukt in zachte was. Die werden in de tempel gebruikt om houten wastafeltjes of schrijfplankjes te verzegelen, waarop naar alle waarschijnlijkheid geloften waren geschreven die aan de god Magusanus werden gedaan, op voorwaarde dat hij op zijn beurt vanuit zijn goddelijke macht zou voldoen aan een specifiek verzoek van de gelovige. Maar omdat het vooral Bataafse militairen waren die hier offerden, ondersteunen deze kleine doosjes de gedachte dat door Bataafse deelname aan het Romeinse leger, vaak ook op hoge posten, de geletterdheid onder hen toenam. Hierdoor zal de kunst van het lezen en schrijven uiteindelijk langzaam ook ingang hebben gevonden bij de inheemse bevolking.
Bronnen
Van Oudheusden, J., Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014.
Dit artikel is een bewerking van een tekst uit J. van Oudheusden, Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014.