Mieke Pullen bracht haar jeugd door in Nieuwkuijk, waar haar vader een landbouwbedrijf had. In het dorp ging ze eerst naar basisschool De Vliedberg, daarna ging ze er naar de mavo. Vervolgens vond ze een baan als administratief medewerkster bij de gemeente Vlijmen. In haar vrije tijd was ze veel met sport bezig: handbal, korfbal, aerobics en jazzballet.
Hardlopen
In 1979 trouwde ze met Frans Hombergen, die in Drunen een schildersbedrijf had. Ze stopte toen met werken en kreeg twee kinderen: zoon Jelte in 1982 en dochter Jonneke in 1985. Na de geboorte van haar kinderen wilde ze weer aan sport doen en ging ze samen met een buurvrouw hardlopen. Ze was toen dertig jaar. De loopsport beviel haar goed. Daarom werd ze lid van de Drunense Atletiek- en Wandelvereniging DAK. Ze nam de trainingen zeer serieus, waarbij ze zich toelegde op het lopen van marathons.
In 1988 liep Mieke in Eindhoven haar eerste marathon. Twee jaar later deed ze weer mee, waarbij ze als eerste vrouw over de finish kwam. Hiermee veroverde ze het Nederlands kampioenschap. Ook in 1991 won ze in Eindhoven de marathon, terwijl ze dat jaar ook in Amsterdam als eerste over de streep kwam. Een en ander was aanleiding om te gaan trainen voor deelname aan de Olympische Spelen 1992 in Barcelona. Ze haalde de limiet echter niet.
Meermalen Nederlands kampioen
In 1995 werd Mieke Pullen lid van de Rotterdamse atletiekvereniging PAC. Gerard Notenboom uit Oisterwijk werd hier haar trainer en coach. Kort na hun kennismaking kreeg het tweetal een relatie, waarna ze gingen samenwonen in Oisterwijk. Mieke’s huwelijk met Frans Hombergen werd in 1998 ontbonden. Vervolgens vond ze een baan als administratief medewerkster bij energiebedrijf Essent in Den Bosch.
Ondertussen bleef Mieke Pullen intensief met sport bezig. Tweemaal per dag trainde ze; bij elkaar liep ze tot tweehonderd kilometer per week. Succes bleef niet uit. Zo vestigde ze in 1997 tijdens de marathon van Eindhoven – ze was toen veertig – haar persoonlijk record (2.36.14). Ook werd ze in 1997 en 1998 weer Nederlands kampioen. Nadat haar partner Notenboom in 1998 hoofdtrainer was geworden bij PSV Atletiek - tegenwoordig, na de fusie met atletiekvereniging Olympia, Eindhoven Atletiek - besloot Pullen ook over te stappen naar deze vereniging. Hierdoor kon Notenboom haar coach blijven. Vanaf 2000 gaf ze zelf ook looptraining bij PSV Atletiek.
Veteranensport
Duidelijk is dat sport voor Mieke Pullen uiterst belangrijk was. Het was voor haar meer dan hobby. Ze zag het als werk, vertelde ze in 2001 in een interview in Atletiek Magazine. Daarbij was ze niet alleen met het lopen op zich bezig, maar zette ze zich ook in voor de emancipatie van de veteranensport. Regelmatig liet ze haar ongenoegen blijken over het feit dat veteranen, in tegenstelling tot senioren, vrijwel nooit startgeld kregen bij belangrijke wedstrijden. “Veteranen worden in een verdomhoekje gestopt”, aldus Mieke Pullen in Atletiek Magazine.
Zelf ging ze ook stug door met het lopen van marathons. Op 14 juli 2001 – haar vierenveertigste verjaardag – liep ze, mede dankzij sponsoring van haar werkgever Essent, haar dertigste marathon in het Australische Brisbane. Daarbij werd ze wereldkampioen marathon voor veteranen (tegenwoordig masters genoemd) met een tijd van 2.46.30.
Eind 2001 stopte Mieke als looptrainster bij PSV, omdat ze van plan was met Notenboom een eigen loopgroep te beginnen. Dit plan kon echter niet meer worden gerealiseerd. Ook haar andere doel, het verdedigen van haar titel bij de WK Masters in Puerto Rico in 2003, heeft ze niet meer mogen meemaken.
Tragisch levenseinde
Op 28 januari 2003 kwam Mieke Pullen in Haaren om het leven toen ze tijdens een trainingsronde werd aangereden door een vrachtauto. Die dag was ze ’s morgens door Notenboom in Haaren afgezet, met de bedoeling hardlopend naar haar werk in Den Bosch te gaan. Daar is ze echter nooit aangekomen. ’s Middags werd ze gevonden in een greppel naast de Belversedijk in Haaren. Ze was 45 jaar. Op de plek van het ongeluk ligt een gedenksteen. Mieke Pullen is in Drunen begraven.
Ter nagedachtenis heeft de Stichting Marathon Eindhoven in 2003 eenmalig de Mieke Pullen Trofee uitgereikt aan Conny van den Ouweland, de vrouwelijke master die dat jaar deze marathon won. Het was een postume huldiging van Pullen, die veel heeft betekend voor de veteranensport in het algemeen en voor de marathon in Eindhoven in het bijzonder.
Bronnen
Bos, R, "Voorvechtster van de veteranensport", de Volkskrant (30 januari 2003).
"Atlete Pullen verongelukt", Trouw (30 januari 2003).
Martens, S., "Galante mannen vergezellen Mieke Pullen", in: Runner’s world (nr. 3, 2001) nr. 3, 32-34, 36-38.
Schoor, L. van den, "Interview: Mieke Pullen, wereldkampioen bij de Masters", in: Atletiek magazine (nr. 5, 2001), 8, 10-11.