De Vrede van Breda

In 1667 tekenden vertegenwoordigers van de Republiek en Engelse, Franse en Deense diplomaten op het kasteel van Breda na maandenlang onderhandelen het vredesverdrag waarmee een einde kwam aan de Tweede Engelse Oorlog. Daarin hadden de Engelsen vergeefs geprobeerd om de dominantie van de Nederlandse handels- en oorlogsschepen op de wereldzeeën te breken.

Ook Brabant was kind van de rekening geweest: troepen van de bisschop van Münster, Christoph Bernhard von Galen (1606-1678), de bondgenoot van de Engelse koning, waren via de Spaanse Nederlanden en het bisdom Luik binnengevallen. In het Markiezaat namen zij Oudenbosch en het kasteel van Wouw in en in de Meierij trokken ze brandschattend rond over het platteland.

Toen vredesbesprekingen werden voorbereid herinnerde de Engelse koning Karel II (1630-1685) zich de weken die hij in 1660 op het kasteel van Breda had doorgebracht als gast van zijn zus Maria Henrietta Stuart (1631-1660), weduwe van stadhouder Willem II (1626-1650). Daarom stelde hij Breda voor als de locatie van de onderhandelingen.

Zoals destijds gebruikelijk werden na het sluiten van de vrede diverse herdenkingspenningen geslagen. Een voorbeeld hiervan zijn de penningen van Johannes Lutma (ca. 1584-1669), in opdracht van de stad Amsterdam.

 

Bronnen

Van Oudheusden, J., Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014.

Van Uytven, R. (red.), Geschiedenis van Brabant, van het hertogdom tot heden, Zwolle, 2004.

 

Dit artikel is een bewerking van een tekst uit J. van Oudheusden, Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014, 143.