In de laatste honderd jaar zijn ze vaak alsnog verdwenen bij de ontginning van de woeste gronden. De meeste zijn hierbij nog wel archeologisch onderzocht. In de negentiende eeuw werd dit gedaan door antiquaren, op zoek naar ‘Germaansche lijkbussen’, zoals de aardewerken grafurnen werden genoemd. Vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw onderzochten professionele archeologen de structuur en opbouw van de heuvels, evenals hun relatie met de rest van het landschap. Slechts een enkele heuvel bleef onaangetast, een aantal werd na het onderzoek gerestaureerd. Daaronder ook deze bij Toterfout-Halve Mijl, een gehucht ten westen van Veldhoven, waar over een afstand van twee kilometer zestien gerestaureerde heuvels verspreid liggen.
Bronnen
Van Oudheusden, J., Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014.
Dit artikel is een bewerking van een tekst uit J. van Oudheusden, Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014.