Het Saalien bestond uit afwisselende relatief warme en koude perioden. In de koudste perioden lag er een ijskap met gletsjertongen over het westen van Europa. Deze kap bedekte een groot deel van Noord-Nederland.
Het dichtste bij Brabant kwam het ijs ten zuiden van het huidige Nijmegen. De dikke ijslaag belemmerde de loop van de Maas die voordien in noordelijke richting liep. Nu werd het stroomgebied door het ijs in westelijke richting afgebogen.
Het gebied van het huidige Noord-Brabant was in die periode weliswaar niet bedekt met ijs, maar wel erg koud. Het was een toendralandschap, een dik zandpakket, dat in de winter bevroren was en in de korte zomers net voldoende ontdooide om er gras en bloemen te laten groeien. Tijdens de koudere en tevens droge periode stonden rivieren vaak langere tijd droog.
Omstreeks 126.000 vóór Christus werd het warmer en brak het Eemien aan.
Bronnen
Wesselingh, F., Midden-Pleistoceen. 126.000 - 781.000 jaar geleden, zie: http://www.geologievannederland.nl/tijd/reconstructies-tijdvakken/midden-pleistoceen (stand op 18 juli 2018).