Oorlog in het landschap

Restanten van de Peel-Raamstelling. (Foto: Marc Bolsius, Erfgoed Brabant)

Restanten van de Peel-Raamstelling. (Foto: Marc Bolsius, Erfgoed Brabant)

Bij de aanleg van verdedigingswerken is altijd zoveel mogelijk gebruik gemaakt van natuurlijke obstakels, in Nederland zijn dat vooral de rivieren. Bij de Peel-Raamstelling, tussen 1934 en 1939 aangelegd om een Duitse aanval te stoppen of op zijn minst te vertragen, vormde het drassige Peelmoeras een barrière.

Deze werd versterkt met met stuwen, honderden kazematten, wegversperringen en een tankgracht: het Defensiekanaal. Negentig kilometer lang doorsneed de Peel-Raamstelling het landschap van Oost-Brabant, van de Maas bij Grave tot aan de Belgische grens. Bij de daadwerkelijke aanval in mei 1940 hield de linie slechts een dag stand. Vier jaar later, ten tijde van de bevrijding, werd in dit gebied wekenlang slag geleverd tussen Duitsers en geallieerden. Veel restanten van het verdedigingswerk, waaronder het Defensiekanaal en verscheidene kazematten zijn in het landschap van de Peel vrij compleet bewaard gebleven.

 

Bronnen

Van Oudheusden, J., Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014.

 

Dit artikel is een bewerking van een tekst uit J. Van Oudheusden, Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014, 247.