De veelbelovende Thomas Willeboirts Bosschaert ging al op jonge leeftijd in de leer bij Gerard Seghers (1591-1651) in Antwerpen. Later zou hij ook werken in ateliers van schilders als Peter Paul Rubens (1577-1640) en Antoon van Dyck (1591-1641).
Een zelfportret van Thomas, waarop hij zelfbewust poseert met de attributen van zijn schildersambacht: een palet, penselen en een schilderstok. Het portret is vermoedelijk gemaakt rond 1637, toen hij zijn meestertitel had behaald. In dezelfde tijd werd hij poorter van Antwerpen. Hij zou er zijn leven lang blijven wonen en had er ook aanzien: in 1651 werd hij deken van het Sint-Lucasgilde van de kunstenaars.
In de Noordelijke Nederlanden was zijn barokke werk ook populair, vooral de allegorieën en historiestukken. Stadhouder Frederik Hendrik van Oranje (1584-1647) was het werk van Bosschaert tegengekomen in Bergen op Zoom en verzamelde nadien tientallen doeken van de schilder. Door overerving zijn veel van die werken terecht gekomen in onder meer Berlijn, Dessau en Potsdam.
Na de dood van Frederik Hendrik in 1647 werd besloten de Oranjezaal van paleis Huis ten Bosch te beschilderen met voorstellingen uit zijn leven, onder leiding van Rubens en Jacob Cats. Bosschaert leverde ook een aandeel door een voorstelling met de prinsen Maurits en Frederik Hendrik bij de Slag bij Nieuwpoort en een portret van Frederik Hendrik als heerser over de zeeën te schilderen. De schilderijen zijn nog steeds te zien in Huis ten Bosch.
Het Noordbrabants Museum bezit een aantal schilderijen van Bosschaert, waaronder het eerder genoemde zelfportret.
Bronnen
Van Oudheusden, J., Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014.
Van Uytven, R. (red.), Geschiedenis van Brabant, van het hertogdom tot heden, Zwolle, 2004.
Dit artikel is een bewerking van een tekst uit J. van Oudheusden, Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014, 131.