Aanleiding voor deze nieuwe verbouwing was een op zichzelf onbeduidend binnenbrandje in het achtergedeelte van het stadhuis in december 1669. Het stadsbestuur beperkte zich echter niet tot herstel van de aangerichte schade, maar nam de gelegenheid te baat om het middeleeuwse gebouw met zijn renaissancegevel compleet te vernieuwen. Dat was niet alleen een kwestie van veranderde smaak. Het moest ook duidelijk maken dat de kaarten opnieuw geschud waren. De imposante nieuwe natuurstenen gevel in de strenge stijl van het Hollands classicisme liet er geen misverstand over bestaan dat de traditionele politieke, culturele en economische oriëntatie van ’s-Hertogenbosch en Brabant op het Zuiden radicaal was omgebogen naar de Republiek der Verenigde Nederlanden.
Bronnen
Kolman, C. e.a., Noord-Brabant, Zeist, 1997.
Van Oudheusden, J., Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014.
Van Uytven, R. (red.), Geschiedenis van Brabant, van het hertogdom tot heden, Zwolle, 2004.
Dit artikel is een bewerking van een tekst uit J. Van Oudheusden, Erfgoed van de Brabanders. Verleden met een toekomst, ‘s-Hertogenbosch, 2014, 145.