201. naachtpjeerke

De plee
                                                                                                                                        

Ne goeiendag beste mèènse. D’r zulle n’r nie veul zen die nog weete hoe ’n echte plee d’r utzaog. ’n Echte plee, ’n plaank mee ’n gat ien’t miede. Die stong mjeestal as leste kotje op de waarft. ’n Kotje mee ’n utgesneeje hartje ien de deur. Aachter da kotje begos mjeestal d’n hof. Die welliswaor afgemokt waor mee n’n buukentuin die  hier en daor hier en daor , mee wa gevrieng, wel ’n oopenieng hoi om ongeziens d’n hof ien te komme.

En zo gerokten ’s vaoder bij de plee. Nie om z’n behoefte te doen mar om de medjes, die daor woojnde ies de stûipe op t lèèf te jaoge. Hij hoi op die plaank n’n utgesnjeeje bjeet gezet. Mee wa gaoterds d’r ien vur d’wooge , de neus en de mond. En bienenien ’n braandend keske dad ’t aonziecht staark luguber mokte. En nou mar wochte dat ‘r jeen van die medjes naor de plee moes. ‘t waor al bedtèèd en dus de leste gang nor ’t huske.

Lang wochten hoefden ie nie. Daor kwaom ‘r al jeentje aongehuppeld. Hij trof’t. ’t Waor Leentje, ’t dutseltje van de femilie. Ze doet ’t durken oope, zieg ’t monster, klapt die deur dicht en mee gaank wir nor biene.

Efkes laoter komp ze wir naor buite mar nou mee vaoders, waorvan ze ’n flienke repremandum kreeg oover kienderaachtig gedoei en dat ‘r niks te zien waor. En da waor wook zo, niks te zien. Mar toch n’n  harde blèèt van Leenje die vur d’r vaoder biene waor.

Dur de klap van de deur waor ’t keske utgewaaid en was ze, in d’r blwootje, boovenop dieje bjeet gon zitte. De gang nor ’t huske gong vurtaon mar hjeel wèèselijk mee ’n naachtpjeerke. 

Als je weet wat naachtpjeerke betekent, dan kun je je antwoord en postadres vóór 19 december inzenden via info@erfgoedbrabant.nl o.v.v. 'bij wijze van' en maak je kans op een boek of in het Brabants dialect.