Collectie-item
Soep spísjaol
Instelling/bron: Heemkundekring “De Kommanderij Gemert”
Gedicht over de Indische gemeenschap in Gemert
transcriptie
‘t Waor méén ik óp ‘ne zottereg, ik weet ’t nie zo krèk,
Waore ze baj óns taojs bízzeg mí de wék,
Már dor mós ok gezèùrgd worre vùr d’n bik
Dus ’t pötje kooke, dè mönden ik.
Ik wis immers wél hoe òf dè mós.
Al írder haa ’k laote zien dè ‘k dè kós.
Gruuntesoep mí balle waor ’t plan,
Dus wa daor vùr noddeg waor góng in de paan.
Már no ‘n tejdje – ’t kokte al ’n hòrt –
Daacht ik: naw de fèrmesèl d’rbaj, ’t kan wél vort,
Már d’n déksel leechte kríg ik nie vùr mekaor.
Ik verskoot ‘rvan, zo haët ie waor,
Viejt vlug ’t skottelslèt, zág gínne pannelap vùrhaande,
Ge moet iejt, weelde oew vingers nie verbraande.
Ik snap nòg nie hoe dè ’t kós, már in ínne kaër, floep!
Skoot die skottelslèt zooëmár in de soep.
Ik waor bízzeg um iejt te verzinne,
Kömt óns mam tòch krèk de keuke binne
Èn umdè ze verdorrie ok nòg blíf ston,
Haa ‘k ‘r vlug d’n déksel már wír ópgedon.
Ik wo netuurlek vùrkòmme dè ze zaog
Wat ‘r in die soep te pruttele laog.
Toen ze ewég waor, héb ik as ‘nen hèld óp zòkke
Dè vol ding in de pleej gegojd èn dùrgetròkke.
Vlug fèrmesèl d’rbaj èn de paan wír deecht.
Braocht ze látter no de kaomer èn zín mí aojtgestreeke gezeecht:
“Ik vergóng van d’n hónger, ik weet dè ’t nie hùrt
Már kós nie waachte, aot in de keuke vast n’n bùrd.”
Èn terwél dè suupke óp tòffel stón te dampe
Góng ik vlug no de keuke, de petázzie stampe.
Ik héb ’t vermoede, dè dankzej die balle,
De vètouge nie íns zén ópgevalle.
Niemes hí geklaogd, d’r is nie óp meen gekívve
Èn gelukkeg is iederaën in laëve geblívve.
Naw snapte gállie meen verhaol
Hoe kòm ik án ‘Soep spísjaol’.